David Greco heeft zich als oratrium en opera zanger op de kaart gezet in Australie en Europa en dan speciaal in het barok en klassieke repertoire.
Sinds zijn debuut bij het Australian Brandenburg Orchestra in 2005 met werken van Händel en J.S.Bach, kreeg hij bekendheid als vertolker van de late Duitse barok.
Later dat jaar trad hij samen met Dame Emma Krikby als solist op.

Zijn solisitsch optreden zorgde ervoor dat hij met de beste ensembles in Australië kon optreden. Zo zong hij bij het Australian Chamber Orchestra o.l.v. Richard Tognette de Mis in C minor van Mozart en met het Sydney Symphony Orchestra La Rondine (Perichaud) van Puccini o.l.v. Gianluigi Gelmetti.
Na twee jaar verbonden te zijn geweest aan de Opera Australia, zong hij Die Zauberflöte (Papageno) en Le Nozze di Figaro (Antonio) bij de Pacific Opera in 2003.
Hij maakte zijn debuut op het Festival d’ Aix-en-Provence,(Frankrijk) in Alcest (Oracle) van Gluck met het Freiburg Barockorchester o.l.v. Ivor Bolton.

Gespecialiseerd in de Barok opera, gaf hem de gelegenheid om regelmatig met de Autralian Baroque opera company Pinchut Opera op te treden. Hij zong daar de rollen van Dardanus / Rameau, David & Johanthan/ Charpentier, L’Orfeo/ Monteverdi en Idomeneo/Mozart.
In 2009 zong hij tijdens zijn Italiaanse debuut aan het Teatro Comunale Modena in Agrippina (Pallente) van Händel.

Verder vocale training bracht hem naar Europa waar hij zijn studie opera en oude muziek bij de bas Peter Kooij en counter-tenor Michael Chance aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag voltooide.

In 2012 was hij te horen in de Elias / Mendelssohn en tijdens een tournee met de Johannes Passion van J.S. Bach o.l.v. Ton Koopman met het Amsterdam Baroque Orchestra & Choir.

Mezzosopraan Elsbeth Gerritsen werd opgeleid aan het Conservatorium van Amsterdam bij Margreet Honig. Daarna werd zij enkele jaren gecoached door Jard van Nes.
Als soliste werkte zij samen met gerenommeerde ensembles als Asko|Schönberg, Klangart Berlin, Slagwerk Den Haag, VocaalLAB, Mannheimer Hofkapelle en Camerata Trajectina. Zo zong zij onder meer de Altrapsodie van Brahms, de Wesendonklieder van Wagner, L’Enfance du Christ van Berlioz (Marie), en het Requiem van Verdi.

Op het operatoneel vertolkte zij onder andere de rollen van Miranda in The Tempest van Purcell, Orfeo in Orfeo ed Euridice van Gluck, Marthe in Faust van Gounod, Voedster in Boris Godoenov van Moessorgski, Mrs. Noye in Noye‛s Fludde van Britten, en Miss Baggott in Brittens The Little Sweep.  Ook speelde zij de rol van Vrede in De Triomfeerende Min van Carolus Hacquart met Camerata Trajectina tijdens de hedendaagse premiere in het Festival Oude Muziek Utrecht.

Elsbeth Gerritsen heeft enkele wereldpremières op haar naam staan: de rol van Yola in Two Caravans van Guy Harries (Kameroperahuis Zwolle), Aurore Noire in Colorful Penis van Maria de Alvear (tijdens de Dresdner Tage für zeitgenössische Musik), Dienstertje in De Roep van De Kinkhoorn van Bart Visman (Opera Trionfo), en Greta in Autland van Sergei Newski (Ruhrtriennale).

Ook zong zij Klytaimnestra in de eerste uitvoering van Een Oresteia van Xenakis met inserties van Annelies Van Parys voor Muziektheater Transparant in Antwerpen, en Nel in de muziektheater-voorstelling VALS over meestervervalser Han van Meegeren met muziek van Henry Kelder.

Tot haar recente engagementen behoren onder meer de alt- en 2e sopraansolo in de Hohe Messe van Bach, de altsolo in Telemann’s Donnerode met Vox Luminis tijdens festivals in Frankrijk en Duitsland, de mezzosopraanpartij in het solistenseptet in de opera Babylon van Jörg Widmann tijdens de Nederlandse première onder leiding van Markus Stenz in het Holland Festival (Zaterdagmatinee), een rol in de nieuwe muziektheatervoorstelling tristanisolde – love fail van componist David Lang voor Silbersee (Muziekgebouw aan het IJ), en met fortepianiste Riko Fukuda een liedrecital gewijd aan de roos op uitnodiging van het Hortus Festival.

Elsbeth Gerritsen behoort tot de vaste kern van zowel het Nederlands Kamerkoor als de Nederlandse Bachvereniging. Tevens is zij de alt in Quink, een vocaal kwartet dat internationale bekendheid geniet.

Amaryllis Dieltiens studeerde zang aan het Lemmensinstituut te Leuven bij Lieve Vanhaverbeke. Voorts studeerde zij aan het Conservatorium van Amsterdam bij Margreet Honig. Een tweejarige opera-specialisatie volgde aan De Nederlandse Opera Academie waar zij in 2006 cum laude afstudeerde.

Na succesvolle vertolkingen van o.a. Morgana (Alcina – G.F. Händel), Tytania (A Midsummer Night’ s Dream – B. Britten) en Nella (Gianni Schicchi – G. Puccini) tijdens haar opleiding, werd zij een veelgevraagde zangeres in diverse opera’s. Ze zong in haar jonge carriëre Belinda en second woman (Dido & Aeneas – H. Purcell), Zaïde in de gelijknamige opera van W.A. Mozart. In 2009 debuteerde zij aan de Nationale Reisopera in Hippolyte & Aricie als Prêtresse & Chasseresse. In 2011 zong zij de rol van Angelica in Orlando van G.F. Händel olv Jan Willem de Vriend.

Amaryllis zong olv o.a. Richard Egarr, Alexander Rodin, Jos Van Veldhoven, Michel Tilkin, Erik Van Nevel.
In concert was ze te horen met grote orkesten als o.a. Bergen Philharmonic Orchestra, Residentie Orkest, Nederlands Philharmonisch Orkest, De Nederlandse Bachvereniging, Noord Nederlands Orkest, en ensembles als Combattimento Consort Amsterdam en Apollo Ensemble.

Haar repertoire reikt van de vroege barok tot en met de 20ste eeuw en bracht haar op diverse grote festivals en concertzalen zoals Festival Van Vlaanderen, Festival Oude Muziek, Grachtenfestival, Concertgebouw Amsterdam, BOZAR, Theater Bonn, Theaterhaus Gesnerallee Zürich, Festival de Otono Madrid.

De Nederlandse alt/mezzosopraan Fanny Alofs begon als jazz-zangeres, maar maakte de omslag naar klassieke zang. Na het cum laude afronden van haar bachelor zangopleiding aan het Koninklijk Conservatorium (2006) en master aan het Conservatorium van Amsterdam (2009) volgde ze een tweejarig leer/werktraject bij Silbersee, om zich te specialiseren in hedendaags-klassiek vocaal repertoire. Hiervoor ontving zij een Prins Bernhard Cultuurfonds Beurs, en het Margrit Widlung Stipendium, tweejaarlijks uitgereikt aan een jonge zangeres met een sterke podiumpresentatie.

Iniddels heeft zij een veelzijdige concertpraktijk in binnen- en buiteland opgebouwd, en zingt op podia van Carnegie Hall tot Istanbul Music Festival, met veel moderne of non-westerse werken van bijvoorbeel Karl Jenkins, Stravinsky, Andriessen, Saariaho, Glass of Berio, afgewisseld met soli in traditionele oratoria en concertwerken van Bach, Mozart, Satie etc. Met enige (on)regelmaat maakt zij solo-performances, maar zij treedt vooral op met ensembles als Asko|Schönberg Ensemble, BBC Symphony Orchestra, Residentie Orkest, Clazz Music, Instant Composers’ Pool, Nederlands Kamerkoor en vele andere groepen, waarbij af en toe uitstapjes naar de jazz voorbij komen. Ook geeft zij duo-optredens met claveciniste Goska Isphording en is zij vaste zangeres en directeur van Lunatree, kamermuziekensemble dat zich toelegt op minimal music, en daarnaast hedendaags klassiek koppelt aan rock en ambient music.

Fanny maakt graag en veel muziektheater, onder meer bij De Nationale Opera, Rotterdamse Operadagen, Muziektheater Transparant, LOD, Toneelhuis, KamerOperaHuis, De Veenfabriek, Holland Festival, Theater Sonnevanck, November Music Festival, Boulevard, Festival Karavaan en de Ruhrtriënnale. Eén van de leukste aspecten van modern repertoire vindt ze de persoonlijke samenwerking met componisten van nu. Zo werkte ze met enkele groten, bijvoorbeeld met componist Steve Reich aan zijn werk Tehillim, met Louis Andriessen aan zijn orkestwerk De Stijl en met Georges Aperghis aan zijn multimediaspektakel Machinations. Met regelmaat schrijven componisten nieuw werk voor haar, soms ook gebruikmakend van haar vaardigheden als improviserend jazz-musicus.

De bariton Pierre Mak studeerde zang aan de conservatoria van Zwolle en Utrecht

het Mozarteum in Salzburg en de Schola Cantorum Basiliensis in Basel. Hij nam deel aan masterclasses bij Elisabeth Schwarzkopf en Robert Holl. Verder volgde hij lessen bij Aafje Heynis, Henny Diemer en Margreet Honig.

Pierre Mak werkt met grote regelmaat als solist mee aan oratoriumuitvoeringen. De Passies van Bach, een groot aantal 19e eeuwse oratoria (o.a. Requiem Fauré, Ein Deutsches Requiem Brahms, Paulus en Elias Mendelssohn) en enige 20e eeuwse oratoria (o.a. Carmina Burana Orff, a Child of our Time Tippett) behoren tot zijn repertoire.

Ook gaf hij talloze liederenrecitals. Met name het Duits-Romantisch en het Frans lied hebben zijn grote voorliefde.

In het najaar van 2007 maakte hij met groot succes zijn scenisch operadebuut in een productie van Operastudio Nederland, waarin hij onder de regie van Harry Kupfer de rol van Der Gatte in `Reigen` (Philippe Boesmans, 1993) vertolkte. Enige tijd later volgde een reprise van deze productie in het Théâtre de la Bastille in Parijs.

In 2009 was hij te zien in de reconstructie van `Granida` van P.C. Hooft, gerealiseerd door Stichting Ipermestra en Wim Trompert.

In het voorjaar van 2011 zong hij de rol van Frank in `Die Fledermaus` van Johann Strauss, geregisseerd door Hans Nieuwenhuis

In de zomer van 2013 nam hij tijdens het zeer succesvolle project ‘Rheingold op de Rijn’ in ‘Das Rheingold’ van Richard Wagner de rol Van Fasolt voor zijn rekenin. En onlangs werkte hij mee aan de door Stichting Ipermestra geproduceerde Driekoningenvoorstelling L’Adorazione dei Magi.

Pierre Mak is als hoofd van de vocale afdeling en als hoofdvakdocent solozang verbonden aan het Conservatorium van Amsterdam.